نماینده خبرگان فارس به مناسبت هتک حریم حافظیه به بهانه تحویل سال جدید پیامی صادر کرد.

متن این پیام به شرح زیر است: 

بنام خداوند جان و خرد

ایرانیان باستان، در میان ملل معاصر خود، از تمدن برجسته ای برخوردار بودند. روحیه حقیقت پذیری ایرانیان، آنان را بر انگیخت تا پس از ظهور اسلام این آیین متعالی را با آغوش باز پذیرا شوند. 

دین جدید چنان بر دل آنان نشست و کام جانشان را شیرین ساخت که برای حفظ و گسترش آن زحمت ها کشیدند و جانفشانی ها کردند. 

پایداری ملت ایران بر انتخاب خود در طول قرن ها و به دوش کشیدن مشعل تبلیغ اسلام و تشیع توسط آنها خود گویای حقایق بسیاری است. نه تنها ایرانیان بلکه ملت های گوناگون، از غرب آفریقا تا شرق آسیا، که اسلام را پذیرفتند نیز بر مبنای حقیقت جویی بوده است. آنها در اسلام، نشانی از نژادگرایی و مانند آن نیافتند، بلکه حقیقت ناب را در آن دیدند و آن را به آغوش کشیدند.

مشارکت ایرانیان در بنای تمدن بزرگ اسلامی و نقش برجسته آن ها در آفرینش و ارتقاء علوم گوناگون از ادبیات و فقه و تفسیر تا هیئت و ریاضیات و فلسفه از بزرگ ترین افتخارات این ملت پرسابقه است.

حافظ در این فضای پویا و لبریز از معارف بالید و حافظ شد (همچون سنایی، سعدی، عراقی).  پیام حافظ از ورای قرون طنین انداز است که:
عشقت رسد به فریاد، ار خود به سان حافظ
قرآن ز بر بخوانی، در چارده روایت

نیز:
حافظ اگر قدم زنی در ره خاندان به صدق
بدرقه رهت شود همت شحنه نجف

حافظ را از ایمان و فرهنگ خویش جدا ساختن، بی روح و جان ساختن وی است. هر سخن و حرکتی برخلاف این حقیقت، تحریف تاریخ و خیانت به این شاعر بلند آوازه است. زندگی و اشعار حافظ، سعدی، سنایی و... برائت نامه ای گویا و ابدی از سوء استفاده کنندگان از نام آنهاست.

به طور کلی نادیده انگاشتن فرهنگ و ایمان درخشان ما ایرانیان در طول بیش از هزار سال و انکار آن همه افتخارات در ساختن فرهنگ و تمدن بزرگ اسلامی که جهان را تحت تاثیر قرار داد در واقع «خود کشی تمدنی» است. این توهینی بزرگ به ملتی است که تاریخ را در بیش از هزار سال لبریز از علوم و معارف کرده است.

پیروی حق طلبانه مردم ایران از پیامبر بزرگ الهی را، نژاد پرستی نامیدن چیزی جز انحطاط فکری و حقیقت ستیزی نیست. آیا برخی شاعران و دانشمندان شبه قاره هند که به زبان فارسی شعر سروده و کتاب نوشته اند و از منابع فارسی بهره برده اند «فارس پرست» بوده اند؟ آیا استفاده دانشمندان ایرانی و غیر ایرانی از فلسفه و ریاضیات و هیئت یونان «یونانی پرستی» است؟ آیا مردمانی در شرق و غرب که از حضرت عیسی پیروی کردند «بنی اسرائیل پرست» بودند؟ چنین سخنان سخیفی یا از سر جهل است یا غرض ورزی.

حتی تاریخ امروز ما (تاریخ جلالی) که آغاز آن ( نوروز) همواره مصادف با آغاز بهار است یادگار دوران اسلامی است. تاریخ متداول در اواخر دوره ساسانیان که بعد از اسلام نیز در میان ایرانیان کم و بیش ادامه یافت، آغاز سال ثابتی نداشته است (نوروز طبق یک گاه نامه  پیوسته در حال تغییر بوده و طبق یک گاهنامه تا 120 سال تغییر می کرده و سپس با کبیسه یک ماهه به موضع اول باز می گشته است).

برخی مشکلات و تنگناها نباید انسان را از مسیر عقلانیت دور کند و به واکنش های غیر خردمندانه بکشاند.
هزار شکر خداوند بزرگ را که ملت سر افراز ایران قدر ایمان و فرهنگ خویش را می داند. میلیون‌ها ایرانی که مراسم سال نو ایرانی را در اماکن مذهبی با حالی معنوی برگزار کردند، یا در منزل در حضور قرآن و با دعای یا محول الحول و الاحوال آغازی مبارک را رقم زدند گواه این مدعاست.

سید محمد علی مدرسی طباطبایی
نماینده مردم شریف استان فارس در مجلس خبرگان رهبری
۱۴۰۴/۱/۸