اسماعیل دقایقی متولد ۱۳۳۳ در بهبهان، قبل از پیروزی انقلاب به مبارزه با رژیم پهلوی می‌پرداخت و در جریان همین مبارزات، دو بار دستگیر و زندانی شد.

وی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، در تأسیس جهاد سازندگی و سپاه پاسداران در آغاجری و تشکیل تیپ بدر نقش داشت. او بعد از سال‌ها مجاهدت، در ۲۸ دی‌ماه ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۵، با سمت فرماندهی لشکر بدر، هنگام مأموریت شناسایی به شهادت رسید.

 ضرورت آموزش قرآن

طرح عملیات کربلای ۴ از طرف قرارگاه داده‌ شده بود. یگان‌های درگیر عملیات در حال آماده‌سازی بودند. به تیپ بدر مأموریت ویژه‌ای دادند.

قرار شد تعدادی از نیروهای تیپ آماده شوند تا شب عملیات با چند قایق از شط عبور و به مقر سپاه سوم بصره نفوذ کنند. مقر سپاه سوم را به هم بریزند تا بقیه یگان‌ها با قدرت در محورهای دیگر، عملیات را پیش ببرند.

نیروهای انتخابی می‌دانستند به‌سلامت بازگشتن از این عملیات شبیه معجزه است، اما با جان‌ودل آن را پذیرفتند.

انتخاب‌شدگان برای آموزش غواصی اطراف شط علی رفتند. دقایقی به همراه یکی از مبلغ‌ها برای سرکشی به آنان رفت.

در ماشین، دقایقی سر حرف را با مبلغ باز کرد و پرسید: برای نیروها تفسیر قرآن هم می گید؟

گفت: کم حاجی! دقایقی گفت: بیشتر براشون بگید. از آیاتی که به رشد اخلاقی نیروها کمک کنه. مثل آیه «و عباد الرحمن الذین یمشون علی الارض هونا». تو این آیه خداوند درباره تواضع بندگان صحبت می کنه. تا جایی که به نحوه راه رفتن اونا هم اشاره‌کرده یا جایی که می‌فرماید: «واقصد فی مشیک واغضض من صوتک ان انکرالاصوات لصوت الحمیر»؛ به نحوه سخن گفتن اشاره‌ کرده. اینا رو برای نیروها بگید.

دقایقی می‌گفت و مبلغ بااینکه درس حوزوی خوانده بود، محو سخنانش شد.

 ابوپتو!

نیروها کنار هم در چادر خوابیدند. هوا سوز سردی داشت. یکی از بچه‌ها خودش را زیر پتو مچاله کرده بود و می‌لرزید. دقایقی بلند شد، درحالی‌که لبخند می‌زد پتوی خودش را روی او انداخت و زیر لب گفت: تو هم از این به بعد ابوپتو!